ए जीवनको दु:ख!

ए जीवनको दु:ख!

मरको छैन सत्यप्रति मेरो विश्वास,

मरेको छैन न्यायप्रति मेरो आस्था

सबैको शान्ति र,

सबैको सुखको लागि,

भर्खरै,

नालाकाङकर महालङगुर

अनी कन्चनजङ्गाका हिमशिखाहरुमा

फुटेको उज्यालो हुँ म

मलाई असह्य छ, बन्दुक भुकेको पिडा।

ए जीवनको दु:ख!

नेपालका कयौँ अँध्यारा कन्दराहरुमा

उदाएको उज्यालो ज्योती हूँ म

शिक्षाको उज्यालो बिहानी हुँ म

को खोस्न आउँछ मेरो मुस्कान?

को छिन्न आउँछ मेरो सिर्जना?

को लुट्न आउँछ मेरो अस्मिता

र,

मेरो प्रभात?

ए जीवनको दु:ख!

शान्ति र अहिंसाका भोका छन,

मेरा डाँफे मुनाल र परेवा

कोइली र न्याउलीका स्वरहरु

अनि,

बुद्धका खण्डित मूर्ति र

तिनका उपदेशहरु

र,

न्याका भोका छन्,

नेपालका असंख्य गाऊँ र बस्तिहरु

अनि त्यसका,

लाखौँ पिडित, उत्पिडित जनता

त्यसैले…..

मलाई असह्य छ, बन्दुक भुकेको पिडा।

ए जीवनको दु:ख,

मरेको छैन जन्मभूमि प्रति मेरो गित,

मरेको छैन स्वतन्त्रता प्रति मेरो प्रित

फेरि बुद्ध र जयपृथ्वीको खोजिमा

भर्खरै,

नालाकाङकर महालङगुर

अनी कन्चनजङ्गाका हिमशिखाहरुमा

प्रज्वलित उज्यालो हुँ म

मलाई असह्य छ बन्दुक भुकेको पिडा

मलाई असह्य छ अकालमा मरेको च्याङवाको पिडा

ए जीवनको दु:ख,

शान्ति र करुणाका भोका छन्

मेरा बुद्धका खण्डित मूर्ति

अनि सेता परेवाहरु

र प्रेमका भोका छन्

मेरा इच्छा, आकंक्षा र प्रीतका नग्माहरु

त्यसैले,

वर्षौ देखिन मलाइ असह्य छ

मलाई असह्य छ बन्दुक भुकेको पिडा

मलाई असह्य छ अकालमा मरेको च्याङवाको पिडा

An old poem revisited.